Besluit vaststelling beleidsregels en subsidieplafond Subsidieregeling Ministerie [...] 2006 (Versterking van de Humanitaire Sector 2024–2027)

Internationaal bestaat er een stevig fundament voor humanitaire hulpverlening, waar ook Nederland zich op baseert. De volgende internationaalrechtelijke en humanitaire uitgangspunten zijn bepalend:

• • De humanitaire principes: humaniteit, onpartijdigheid, onafhankelijkheid en neutraliteit;

• • Internationaal recht, in het bijzonder het humanitair oorlogsrecht, mensenrechten en vluchtelingenrecht;

• • De SPHERE-standaarden 4;

• • De op de World Humanitarian Summit in Istanbul in 2016 overeengekomen Agenda for Humanity5 en de afspraken in het kader van de Grand Bargain6;

• • Verplichtingen voortvloeiend uit VN-resoluties over humanitaire hulpverlening7.

Het Nederlandse beleid voor humanitaire hulp en diplomatie is onlosmakelijk onderdeel van het bredere Nederlandse buitenlandbeleid en het ontwikkelingsbeleid. De uitgangspunten hiervoor zijn verwoord in de nota Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking Doen waar Nederland goed in is8. Het Nederlandse humanitaire beleid is uitgewerkt in de beleidsbrief Mensen eerst: Nederlandse koers humanitaire diplomatie en hulp9. Elk jaar wordt de specifieke inzet in dat jaar toegelicht in een brief aan de Tweede Kamer over humanitaire hulp en diplomatie10. Ook de beleidsreactie11 op de evaluatie van de Nederlandse humanitaire hulp en diplomatie in de jaren 2015 – 2021 van de onafhankelijke evaluatiedienst van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, IOB, noemt een aantal uitgangspunten en prioriteiten van het Nederlandse beleid.

Het Nederlandse humanitaire beleid wordt langs twee samenhangende sporen uitgevoerd:

• 1. Humanitaire hulpverlening bij oorlog, conflict en natuurrampen: voor het leeuwendeel door het meerjarig en flexibel financieren van het werk van vertrouwde partners zoals VN-organisaties, de Rode Kruis Rode Halve Maan-beweging en de Dutch Relief Alliance, een partnerschap van Nederlandse hulporganisaties.

• 2. Politieke, diplomatieke en thematische initiatieven die bevorderen dat:

  • • humanitaire hulp wordt verleend volgens de humanitaire principes;

  • • in conflicten het internationaal humanitair recht wordt nageleefd;

  • • internationale humanitaire hulpverlening effectief en efficiënt wordt uitgevoerd en optimaal aansluit op de behoeften van de getroffen bevolking.

Nederland trekt in partnerschap op met organisaties die aan deze doelen werken. Zo draagt Nederland bij aan een humanitair systeem dat zich aanpast aan veranderende omstandigheden en toenemende uitdagingen en noden.

Het humanitair oorlogsrecht, dat o.a. in de Geneefse Conventies is vastgelegd, vormt het internationaalrechtelijk fundament onder het werk van humanitaire organisaties. Het beschermt hun ruimte om onafhankelijke en onpartijdige hulp te bieden aan eenieder die het nodig heeft. Bovendien beschermt het oorlogsrecht ook burgers tegen de ernstigste uitwassen van gewapend conflict.

In toenemende mate wordt het humanitair oorlogsrecht geschonden door staten en andere partijen. Zoals het multilaterale systeem in zijn geheel onder druk staat, wordt ook het internationale bestel voor humanitaire hulpverlening en bescherming ondermijnd. Spelers trachten humanitaire hulp politiek, militair strategisch of ideologisch te instrumentaliseren. De ruimte voor humanitaire organisaties om hun werk te doen, met volledige naleving van de humanitaire principes, neemt af. Steeds vaker wordt onpartijdige humanitaire toegang actief belemmerd. Veiligheid voor hulpverleners zelf en voor de mensen in nood die zij trachten te bereiken en betrekken staat onder druk. Terwijl steeds meer mensen afhankelijk worden van humanitaire bijstand, krimpt de ruimte om deze efficiënt en effectief te bieden. Nederland zet zich er daarom voor in om het respect voor het humanitair oorlogsrecht te versterken en om humanitaire ruimte te beschermen en uit te breiden.

Om adequaat en zo effectief mogelijk te kunnen opereren en reageren in situaties van onvolledige humanitaire toegang, is lokale context-specifieke informatie cruciaal. Het verkrijgen en analyseren van dit soort informatie kan niet door statenpartijen en multilaterale organisaties (alleen) verzorgd worden. Ook internationale niet-gouvernementele organisaties en netwerken en lokale organisaties zijn van groot belang om een gedegen analytische en feitelijke basis te hebben voor de noodzakelijke humanitaire diplomatie om toegang en veiligheid van hulpverleners te bevorderen.

Nederland zet zich ook in voor het versterken van het internationaalrechtelijk systeem, en op dit terrein dan met name daar waar het gericht is op vermindering van de impact van conflict op mensen en op zekerstelling van humanitaire ruimte. Ter ondersteuning van de verdere ontwikkeling van instrumenten om (ook toekomstige) schendingen van humanitair oorlogsrecht met effect tegen te gaan is evenzeer een stevige informatiebasis nodig over hoe schendingen in de praktijk tot stand komen en hoe bewijslast wordt opgebouwd. Voor ontwikkeling van effectieve internationale afspraken en mechanismen om beperking van humanitaire ruimte tegen te gaan, zijn bewijs en informatie uit de praktijk van groot belang; als die basis ontbreekt kunnen geen nieuwe jurisprudentie of instrumenten zoals resoluties ontstaan, en is de Nederlandse diplomatieke inzet op dit punt minder effectief.

Op grond van het voorgaande is het eerste beleidsdoel van dit subsidiebeleidskader:

Beleidsdoel 1: Effectievere toepassing van humanitaire principes en humanitair oorlogsrecht, waardoor meer hulpverleners veilig hun werk kunnen doen en toegang hebben tot mensen in nood

Met het oog op dit doel beoogt het subsidiebeleidskader initiatieven te steunen die het verzamelen, verwerken en toepassen van lokale, context-specifieke informatie mogelijk maken over humanitaire toegang, veiligheid van humanitaire hulpverleners en/of over naleving van (andere aspecten van) humanitair oorlogsrecht. Deze initiatieven moeten hieraan werken in meer dan een enkele specifieke crisis en daarnaast ook verzamelde informatie, inzichten en werkwijzen vertalen en operationaliseren voor gebruik in crisis-overstijgende, regionale of mondiale onderhandelingen of ontwikkelingen, ook na de subsidieperiode.

Anticiperende humanitaire actie betekent dat vooruitlopend op voorspelbare gebeurtenissen die humanitaire noden veroorzaken of verergeren, in een vroeg stadium (humanitaire) actie wordt ondernomen om die noden te voorkomen of te verminderen. Dit is relevant in geval van natuurrampen, maar ook van door de mens op kortere termijn veroorzaakte of verergerde crises. Anticiperende humanitaire actie wordt veelal in gang gezet aan de hand van onder meer prognosemechanismen, wanneer waarschuwingssignalen afgaan en vooraf bepaalde drempels voor het tijdig vrijmaken van fondsen worden overschreden. Zo kunnen organisaties proactief en doeltreffend helpen te voorkomen dat levensbedreigende situaties uitgroeien tot grootschalige rampen en zo kunnen zij gemeenschappen in staat stellen zich beter voor te bereiden op, en te weren tegen crises. Wanneer mensen minder geraakt worden door crises zijn zij weerbaarder voor toekomstige schokken. En ook helpt anticiperende humanitaire actie duurzame ontwikkelingsresultaten te beschermen en bevorderen.

Anticiperende humanitaire actie is in toenemende mate een onderdeel van het mandaat en de taakopvatting van veel humanitaire organisaties. Maar zoals de Anticipatory Action Task Force (AATF)12 heeft vastgesteld is een systeem-brede verschuiving nodig, aangejaagd door alle spelers in de hele humanitaire keten gezamenlijk, om de impact van inspanningen op dit gebied te vergroten13.

Inmiddels wordt ook gekeken naar mogelijkheden om humanitaire anticiperende humanitaire actie in te zetten in geval van door mensen veroorzaakte of verergerde crises. Ook voor het voorspellen van door mensen veroorzaakte of verergerde crises bestaan data-gedreven modellen. Deze modellen volstaan als zodanig echter niet om humanitaire anticiperende humanitaire actie op te baseren. Het voorspellende vermogen voor wat betreft concrete ontwikkelingen, en vooral voor wat betreft humanitaire impact daarvan, is onvoldoende om adequaat geïnformeerde, gerechtvaardigde en conflict-sensitieve anticiperende humanitaire actie op te baseren. Het OCHA Centre for Humanitarian Data evalueerde de technische haalbaarheid van conflictvoorspelling ten behoeve van anticiperende humanitaire actie14 en kwam op grond daarvan met een aantal aanbevelingen voor verder werk op dit gebied, die zich onder meer concentreren op de noodzaak van:

• – flexibele modellen met ruimte voor contextspecificiteit;

• – voorspelling van verschuivingen binnen conflicten;

• – voorspelling van humanitaire impact van conflicten;

• – ontwikkeling van werkwijzen die gebruik maken van lokale data en menselijke input om de uitkomsten van data-gedreven modellen context-specifiek aan te vullen en te verbeteren;

• – ontwikkeling en verfijning van modellen op transparante en reproduceerbare wijze zodat hun prestaties in uiteenlopende omstandigheden kunnen worden vergeleken;

• – onderbouwing van initiatieven met uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek; en

• – relevantie van operationeel onderzoek voor humanitaire besluitvorming15.

Op grond van het voorgaande is het tweede beleidsdoel van dit subsidiebeleidskader:

Beleidsdoel 2: In toenemende mate vindt ook bij door mensen veroorzaakte crises conflict-sensitieve anticiperende humanitaire actie plaats, waardoor de opwaartse druk op humanitaire noden vermindert

Met het oog op dit doel beoogt het subsidiebeleidskader initiatieven te steunen die faciliteren dat kennis en uitgangspunten voor anticiperende humanitaire actie effectiever worden toegepast in (aanloop naar) door mensen veroorzaakte, of verergerde crises. De initiatieven maken data en modellen en/of werkwijzen voor het voorspellen van crisis-veroorzakende of -verergerende menselijke dynamiek toepasbaar voor conflict-sensitieve anticiperende humanitaire actie met inachtneming van de bevindingen en aanbevelingen van de Anticipatory Action Task Force en het OCHA Humanitarian Data Centre. Opzet is bovendien dat deze modellen of werkwijzen ook toepasbaar blijven na de subsidieperiode.

Mensen en gemeenschappen die door crises zijn getroffen of die leven in situaties van verhoogd risico, zijn rechthebbenden die in het centrum moeten staan van besluitvormingsprocessen over humanitaire actie die hen aangaat16. Internationaal wordt nagestreefd om noodhulp, gebaseerd op de humanitaire principes, zo lokaal als mogelijk uit te voeren, en zo internationaal als noodzakelijk17. Streven is om obstakels voor samenwerking met lokale organisaties weg te nemen18 en om mensen die door crises worden geraakt te betrekken bij alle aspecten van de humanitaire response19.

In juni 2021 bracht de Directie Internationaal Onderzoek en Beleidsevaluatie (IOB) van het Ministerie van Buitenlandse Zaken een literatuurstudie uit, Interrogating the evidence on humanitarian localisation, waarin werd geconcludeerd dat

‘There is concern that the construction of the localisation discourse continues to place international actors at the centre; that localisation debates continue to be driven by international actors; and that little attention has been given to the role of local actors in transforming norms and practices.’ 20

Obstakels voor concrete voortgang op de lokaliseringsdoelstellingen worden in de bestudeerde literatuur voornamelijk gevonden in percepties en vooronderstellingen over zaken zoals risico’s, capaciteit en vermogen van lokale actoren om te handelen volgens humanitaire principes.

‘In turn, perceptions of and approaches to risk management impact partnership models. The literature predominantly focuses on the risks to international actors when partnering with local actors, rather than vice versa, raising issues of power imbalances. Similarly, capacity-strengthening approaches further entrench such power dynamics: despite moves towards more sustained and participatory approaches, capacity-strengthening requirements are still largely identified by international organisations and predominantly focus on local actors’ organisational capacity and their capacity to fulfil donor requirements.’

Dit kader wil enkele van deze obstakels adresseren en daarmee werkwijzen stimuleren die meer lokaal leiderschap mogelijk maken.

Risicodeling

De context waarin humanitaire hulp wordt geboden is vaak complex en humanitaire hulpverlening is niet mogelijk zonder dat risico’s worden genomen21. Humanitaire organisaties hebben veelal robuuste systemen om risico’s in te schatten en te beperken en – als een risico toch materialiseert – daar adequaat op te reageren. Donoren, zoals Nederland, verwachten dit ook. Gebrek aan een gelijkwaardiger gesprek en gezamenlijke aanpak door de hele humanitaire keten heen kan er echter toe leiden dat risico’s feitelijk worden afgeschoven op intermediaire, en vervolgens op lokale organisaties22. Dat kan op zijn beurt de uitvoeringscapaciteit van partners overbelasten, het behalen van resultaat ondermijnen en de ruimte beperken voor lokaal leiderschap bij humanitaire actie. Het is van belang de risicolast van humanitaire hulpverlening op een verantwoorde manier door alle betrokkenen in de humanitaire keten te laten dragen, en hier in gezamenlijkheid aan te werken, bijvoorbeeld gebruik makend van het Risk Sharing Framework23 dat tijdens de Jaarvergadering van de Grand Bargain in juni 2023 werd gepresenteerd.

Capaciteitsdeling

Ook over benodigde capaciteit, lacunes in capaciteit en prioriteiten bij de inzet en versterking van capaciteit, is dialoog en samenwerking door de hele humanitaire keten heen noodzakelijk. Alle partners in de uitvoeringsketen hebben specifieke eigenschappen, mandaat en expertise, die in een optimaal samenspel benut en versterkt moeten worden om goede resultaten te bereiken. Prioriteiten voor een partner of groep partners in de keten kunnen niet unilateraal worden bepaald of opgelegd door een andere partner in die keten. Een gelijkwaardiger dialoog en samenwerking ook op dit gebied zal lokaal leiderschap beter mogelijk maken.

Op grond van het voorgaande is het derde beleidsdoel van dit subsidiebeleidskader:

Beleidsdoel 3: Een gelijkwaardiger dialoog tussen alle partners in de hele humanitaire keten over samenwerking en het delen van capaciteit en risico’s, waardoor lokaal leiderschap van humanitaire actie toeneemt

Met het oog op dit doel wil het subsidiebeleidskader lokaal leiderschap faciliteren door mogelijk te maken dat werkwijzen worden ontwikkeld, toegepast en uitgedragen die gebaseerd zijn op een open en gelijkwaardige dialoog en samenwerking tussen partners door de hele humanitaire keten heen (back donor, intermediair, nationale en/of lokale uitvoeringspartner), met speciale aandacht voor risicodeling en capaciteitsdeling. Opzet is bovendien dat deze werkwijzen ook toepasbaar blijven na de subsidieperiode.

Om de drie hiervoor omschreven beleidsdoelen te bewerkstelligen kunnen interventies worden ingezet die zich afwisselend richten op lokaal, nationaal, regionaal en mondiaal niveau, zoals:

• • pleitbezorging en beleidsbeïnvloeding;

• • onderzoek, data-collectie of ontwikkeling van werkwijzen, inclusief piloting, in specifieke crises;

• • verzameling en vergelijking van uitkomsten van pilots in verschillende crises;

• • vertaling van resultaten in aanbevelingen of hulpmiddelen voor mondiale, regionale en/of lokale humanitaire actoren;

• • uitdragen daarvan binnen het humanitaire speelveld.

Omdat dit subsidiekader zich richt op verandering en verbetering van het humanitaire systeem komen activiteiten die primair zijn gericht op het direct leveren van noodhulp niet in aanmerking voor subsidie onder dit subsidiebeleidskader, net zo min als activiteiten die zich slechts op één land of crisis richten.

Wel kan het verlenen van directe noodhulp onderdeel uitmaken van initiatieven onder beleidsdoelen 4.2 of 4.3, als ingezet om nieuwe werkwijzen uit te testen en uit te dragen, en waar dit aansluit op deze beleidsdoelen. Als directe noodhulpverlening op deze wijze onderdeel uitmaakt van de voorgestelde interventielogica, is dit alleen subsidiabel als het plaatsvindt in landen op de List of Recipients of Official Development Assistance van het Development Assistance Committee (DAC) van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).

Er wordt geen subsidie toegekend uit het subsidiebeleidskader Versterking van de Humanitaire Sector 2024–2027 voor activiteiten waarvoor de aanvrager reeds subsidie toegekend heeft gekregen ten laste van de begroting van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Ook activiteiten waarvoor een organisatie indirect een bijdrage heeft gekregen, via een subsidie of bijdrage die aan een andere organisatie is verstrekt ten laste van de begroting van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, komen niet in aanmerking voor een subsidie onder dit subsidiebeleidskader.

Na subsidieverlening zullen de subsidieontvangers een inceptiefase doorlopen van (maximaal) vier maanden. Doel van de inceptiefase is om nadere invulling te geven aan de algemene en op hoofdlijnen opgestelde plannen die zijn ingediend bij de subsidieaanvraag.

Meer specifiek benutten de subsidieontvangers de inceptiefase in elk geval voor:

• 1. Het operationaliseren en synchroniseren van de beoogde kwalitatieve en kwantitatieve resultaten (met indicatoren en targets) op outcome niveau en het uitwerken van de beoogde strategie voor Monitoring, Evaluatie en Leren (MEL), optimaal ingebed in de organisatie-brede MEL-strategie van de subsidie-ontvanger en eveneens aansluitend op de leeragenda en het resultatenkader van DSH-HH.

• 2. Het uitvoeren van een studie om baseline waarden vast te stellen voor de beoogde kwalitatieve en kwantitatieve indicatoren.

• 3. Het bepalen van de vorm van, en aandachtspunten voor de beleidsdialoog met het ministerie om tot efficiënte en adequate samenwerking te komen waar dat nodig is voor de inzet op versterking of verandering van het humanitaire systeem.

• 4. Het uitwerken van de bij de aanvraag ingediende begroting naar een gedetailleerde begroting voor de eerste 12 maanden van het subsidietijdvak. Voor de resterende periode van het subsidietijdvlak wordt jaarlijks met het jaarplan een gedetailleerde begroting aangeleverd.

Aldus wordt na afronding van de inceptiefase in ieder geval aan het Ministerie voorgelegd:

• – een geoperationaliseerd activiteiten- en MEL-plan (ad.1)

• – studie met baseline waarden voor de beoogde kwalitatieve en kwantitatieve indicatoren (ad.2)

• – gedetailleerde begroting voor de resterende periode van de eerste 12 maanden (ad.4)

De bepalingen in de Algemene wet bestuursrecht, het Subsidiebesluit Ministerie van Buitenlandse Zaken en de Subsidieregeling Ministerie van Buitenlandse Zaken 2006 zijn onverkort van toepassing op de beoordeling van aanvragen in het kader van dit subsidiebeleidskader. Aanvragen worden beoordeeld met inachtneming van deze regelgeving en overeenkomstig de in dit subsidiebeleidskader opgenomen criteria.

De aanvrager en de activiteiten waarvoor subsidie wordt aangevraagd, dienen allereerst te voldoen aan de drempelcriteria, zoals genoemd in paragraaf 12.2. Bij het niet voldoen aan één (of meer) van de drempelcriteria wordt de aanvraag afgewezen en niet verder beoordeeld.

Van de aanvragen die door de drempeltoets zijn gekomen wordt vervolgens de kwaliteit beoordeeld op basis van de inhoudelijke beoordelingscriteria (zie paragraaf 12.3). Om in aanmerking te kunnen komen voor een subsidie dient een aanvraag van voldoende kwaliteit te zijn (dat wil zeggen minstens 65% van het maximaal aantal te behalen punten te scoren). De selectie vindt uiteindelijk plaats volgens de verdeelsystematiek zoals neergelegd in hoofdstuk 8.

Alle tijdig ontvangen aanvragen worden als eerste beoordeeld op grond van onderstaande drempelcriteria. Aan alle drempelcriteria moet worden voldaan ten einde in aanmerking te kunnen komen voor een subsidie.

Drempelcriteria over de aanvrager:

• D1. De aanvrager is een non-gouvernementele organisatie (NGO)27.

• D2. De aanvrager dient de aanvraag in als zelfstandige aanvrager, niet namens een alliantie.

• D3.

  • a) De aanvrager voert operaties uit, dan wel heeft deze uitgevoerd, en/of heeft actieve netwerken in landen die zijn getroffen of regelmatig worden getroffen door humanitaire crises;

  • b) de aanvrager heeft connecties met internationale humanitaire netwerken en organisaties die een rol spelen in regionale en/of mondiale processen en onderhandelingen over humanitaire hulpverlening.

• D4. De aanvrager richt zich in belangrijke mate op één of meerdere van de specifieke beleidsdoelen van dit subsidiebeleidskader, hetgeen blijkt uit zijn visiedocument of meerjarig strategisch plan dat uiterlijk op 1 april 2023 is gepubliceerd: 1. Effectievere toepassing van humanitaire principes en humanitair oorlogsrecht, waardoor meer hulpverleners veilig hun werk kunnen doen en toegang hebben tot mensen in nood; 2. In toenemende mate vindt ook bij door mensen veroorzaakte crises conflict-sensitieve anticiperende humanitaire actie plaats, waardoor de opwaartse druk op humanitaire noden vermindert; 3. Een gelijkwaardiger dialoog tussen alle partners in de hele humanitaire keten over samenwerking en het delen van capaciteit en risico’s, waardoor lokaal leiderschap van humanitaire actie toeneemt.

• D5. De aanvrager heeft minstens drie jaar kennis en ervaring met interventies die minimaal één van de in hoofdstuk 4 beschreven probleemgebieden adresseren: (i) Belemmeringen voor humanitaire toegang; (ii) Toenemende humanitaire noden door onvoldoende analyse en gebruik van data voor anticiperende humanitaire actie bij door mensen veroorzaakte of verergerde crises; en/of (iii) Onvoldoende ruimte voor sterk lokaal leiderschap, door gebrek aan een gelijkwaardige dialoog en samenwerking door de hele humanitaire keten heen, in het bijzonder met betrekking tot het delen van capaciteit en risico’s.

• D6. Gedurende de periode 2020–2022 was gemiddeld ten minste 25% van de totale jaarlijkse inkomsten van de aanvrager afkomstig uit bronnen anders dan directe of indirecte subsidies en/of bijdragen van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken (inclusief ambassades).

• D7.

  • a) De bezoldiging van de individuele leden van management en bestuur van statutair in Nederland of overige EU-lidstaten gevestigde aanvragers bedraagt, uiterlijk met ingang van het tijdvak waarvoor subsidie wordt gevraagd, per kalenderjaar ten hoogste EUR 205.000 (bruto).28

    Voor aanvragers statutair gevestigd in een EU-lidstaat die niet is aangesloten bij de euro geldt dat omrekening van de lokale valuta naar de euro geschiedt op grond van de corporate rates (appendix 3 bij deze beleidsregels) die door het Ministerie worden gehanteerd met ingang van 1 januari 2023.

  • b) De bezoldiging van de individuele leden van management en bestuur van statutair in Verenigd Koninkrijk, Noorwegen, Zwitserland, Japan, VS/Canada gevestigde aanvragers bedraagt, uiterlijk met ingang van het tijdvak waarvoor subsidie wordt gevraagd, per kalenderjaar ten hoogste:29

    • Verenigd Koninkrijk	GPB 177.136;
    • Noorwegen	NOK 2.427.977;
    • Zwitserland	CHF 313.392;
    • Japan	YEN 28.500.537;
    • VS/Canada	USD 243.013.

  • c) De bezoldiging30 van de individuele leden van management en bestuur van statutair in overige landen gevestigde aanvragers bedraagt, uiterlijk met ingang van het tijdvak waarvoor subsidie wordt gevraagd, per kalenderjaar ten hoogste het bedrag dat voor het land van vestiging is vermeld in de appendix 4 bij deze beleidsregels.

• D8. De aanvrager heeft niet eerder een aanvraag ingediend voor een subsidie onder het onderhavige subsidiebeleidskader Versterking van de Humanitaire Sector 2024–2027.

• D9. De aanvrager is in staat tot een adequaat financieel beheer en kan door ervaringsdeskundigheid met betrekking tot de activiteiten waarvoor subsidie wordt gevraagd een doelgerichte en doelmatige uitvoering van de activiteiten waarborgen.

• D10. De aanvrager toont aan dat hij een integriteitsbeleid heeft vastgesteld. Hij toont aan dat hij procedures heeft ingevoerd om aan dat beleid toepassing te kunnen geven. Het screenen van personeel bij werving vormt onderdeel van dit integriteitsbeleid en de procedures om er toepassing aan te kunnen geven. Dit integriteitsbeleid en deze procedures zijn er om ernstige vormen van grensoverschrijdend gedrag, daaronder begrepen seksuele misdragingen en racisme, jegens medewerkers en derden bij de uitvoering van de activiteiten waarop de aanvraag betrekking heeft door de aanvrager en de door hem/hen ingeschakelde partijen, zo veel mogelijk te voorkomen, in voorkomend geval te onderzoeken, met passende maatregelen zo spoedig mogelijk te doen beëindigen en de gevolgen daarvan te mitigeren. De procedures zijn zodanig ingericht dat een tijdige melding van incidenten aan de minister is gewaarborgd

Drempelcriteria over de activiteiten waarvoor een subsidie wordt gevraagd:

• D11. De aanvraag is gericht op

  ofwel beleidsdoel 1 (‘humanitaire toegang’),

  ofwel op beleidsdoel 2 (‘anticiperende humanitaire actie bij door mensen veroorzaakte of verergerde crises’) en/of beleidsdoel 3 (‘lokaal leiderschap door middel van risico- en capaciteitsdeling’).

• D12. De aanvraag bevat één samenhangende interventielogica, ongeacht het aantal beleidsdoelen waarop de aanvraag zich richt.

• D13. De aanvraag combineert interventies die zich richten op zowel lokaal/nationaal als op regionaal/mondiaal niveau (zie voor de interventies paragraaf 5.1).

• D14. De aanvraag is niet gericht op het leveren van noodhulp, uitgezonderd directe noodhulp die onderdeel uitmaakt van initiatieven onder beleidsdoelen 2 of 3, als ingezet om nieuwe werkwijzen uit te testen en uit te dragen, en waar dit aansluit op deze beleidsdoelen, en waar de noodhulp wordt geleverd in landen die zijn vermeld in de door het Development Assistance Committee (DAC) van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) meest recent vastgestelde List of Recipients of Official Development Assistance.

• D15. De aanvraag richt zich niet slechts op één land of crisis.

• D16. De aanvraag bedraagt:

  • a) voor subsidieaanvragen gericht op beleidsdoel 1: minimaal EUR 3 miljoen en maximaal EUR 5 miljoen;

  • b) voor subsidieaanvragen gericht op beleidsdoel 2 of beleidsdoel 3: minimaal EUR 8 miljoen en maximaal EUR 20 miljoen;

  • c) voor subsidieaanvragen gericht op beleidsdoel 2 en 3: minimaal EUR 10 miljoen en maximaal EUR 24 miljoen.

• D17. De activiteiten waarvoor subsidie wordt gevraagd hebben een looptijd van minimaal 42 en maximaal 48 maanden.

• D18. De activiteiten starten niet eerder dan 1 januari 2024 en worden afgerond uiterlijk op 31 december 2027.

• D19. De aanvraag heeft geen betrekking op:

  • A. proselitisme;

  • B. commerciële activiteiten;

  • C. activiteiten waarvoor reeds direct of indirect een subsidie of bijdrage van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt ontvangen.

De aanvragen die voldoen aan de drempelcriteria worden beoordeeld op kwaliteit op grond van de hierna volgende inhoudelijke criteria. Er zijn criteria die de kwaliteit van het track record beoordelen en criteria die de kwaliteit van het Programmavoorstel beoordelen, inclusief criteria die de algehele samenhang en impact van de voorgestelde interventies beoordelen. Per set van criteria is aangegeven welk percentage van het totaal aantal te behalen punten voor die criteria kan worden behaald.

A. Track Record (25% van het totaal aantal te behalen punten)

De kwaliteit van het track record wordt beoordeeld op grond van de volgende criteria:

• 1. De mate waarin de aanvrager effectieve ervaring heeft met interventies die relevant zijn voor het realiseren van de doelstellingen die door dit subsidiebeleidskader worden geadresseerd (zie hoofdstuk 4);

• 2. De mate waarin de aanvrager effectieve ervaring heeft met het bijdragen aan versterking of hervorming van de humanitaire sector, niet alleen binnen een of enkele crises, maar ook in de humanitaire hulpverlening wereldwijd.

B. Programmavoorstel (75% van het totaal aantal te behalen punten)

De kwaliteit van het voorgestelde programmavoorstel (inclusief interventielogica) wordt beoordeeld op grond van de volgende criteria:

• 3. De mate waarin de globale (niet landen-specifieke) probleemanalyse aansluit op het/de gekozen specifieke beleidsdoel(en) van het subsidiebeleidskader (hoofdstuk 4).

• 4. De mate waarin de keuze voor het/de beleidsdoel(en) waarop wordt ingezet logisch voortvloeit/en uit het Track record en het Strategisch plan of de visie/missie van de aanvrager.

• 5. De mate waarin de interventielogica bijdraagt aan het/de gekozen specifieke beleidsdoel(en) van het subsidiebeleidskader (hoofdstuk 4), blijkend uit de:

  • – aansluiting op de probleemanalyse;

  • – beoogde outcomes en outputs (met succescriteria of indicatoren);

  • – beoogde wisselwerking en complementariteit tussen inspanningen op lokaal/nationaal en regionaal/mondiaal niveau;

• 6. De mate waarin de met de voorgestelde interventies op te bouwen kennis en/of te ontwikkelen werkwijzen ook na beëindiging van het programma toegepast kunnen worden, c.q. effect zullen blijven sorteren.

• 7. De mate waarin de risico’s voor de voorgestelde interventies in kaart zijn gebracht en deze zijn voorzien van adequate mitigerende maatregelen.

• 8. De mate waarin de besluitvormingsmechanismen t.a.v. de activiteiten die op het moment van indiening nog niet precies kunnen worden ingevuld borg staan voor een kwalitatief goede realisatie van de doelstellingen waarvoor de subsidie wordt aangevraagd.

• 9. De mate waarin de systematiek voor Monitoren, Evalueren en Leren (MEL), toereikend is voor het bewaken van de voortgang en de bijsturing t.a.v. middelen, activiteiten, outputs, outcomes en onderliggende aannames.